ภาพ 𝘔𝘪𝘴𝘤.𝘛𝘰𝘥𝘢𝘺
ถ้าพูดถึง "รถเมล์ขาว" เด็กรุ่นใหม่คงไม่รู้จักกันแล้วละครับ เพราะรถเมล์ขาวที่ผมเคยนั่งคันสุดท้ายตอนนั้นก็ผ่านมาตั้ง 40 กว่าปีมาแล้ว สายที่นั่งอยู่เป็นประจำคือสาย 1015 ตอนนั้นบ้านผมอยู่แถวคลองจั่น บางกะปิ ถ้าพูดถึงบางกะปิคนทั่วไปจะรู้สึกว่ามันห่างไกลความเจริญมาก ตรงสี่แยกบางกะปิยังมีหอนาฬิกาตั้งอยู่ตรงกลางสีแยกเลย ยังไม่มีไฟแดง ไม่มีสะพานข้ามแยกเหมือนตอนนี้ ท่านผู้อ่านที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมคงจะเคยผ่านหูผ่านตากันมาบ้างแล้ว โพสนี้ผมนำเรื่องราวเก่าๆสมัยที่รถเมล์ขาวยังวิ่งให้บริการอยู่มาเล่าสู่กันฟังเท่าที่พอจำได้ เรามาย้อนระลึกนึกถึงวันเวลาเก่าๆเหล่านั้นไปด้วยกันนะครับ
อยู่ๆผมก็นึกถึงภาพชีวิตและบ้านมืองในช่วงนั้นขึ้นมาครับ ทุกอย่างรอบๆตัวกำลังสบายคนไทยมีอยู่มีกินไม่ขัดสน ระบบ"อนาล็อก"กำลังเฟื่องฟู ความเจริญทางเทคโนโลยีค่อยเจริญเติบโตขึ้น แต่ก็ไม่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบเก่าไปใหม่มาเหมือนปัจจุบัน ผู้คนยังมีรอยยิ้มให้กัน ไม่เคร่งเครียดเหมือนทุกวันนี้ เป็น"ยุคแห่งสยามเมืองยิ้ม"อย่างแท้จริง คำว่า"เมืองพุทธ"ก็คงจะเฟื่องฟูที่สุดในยุคนั้นละครับ ปัจจุบันความภูมิใจเหล่านั้นมันเลือนหายไปตามกาลเวลาหมดแล้ว คุณภาพชีวิตของคนไทยอยูในเกณฑ์ดี โจรผู้ร้าย ฉกชิงวิ่งราว ยิงกัน ฆ่ากันไม่เกลือนเมืองเหมือนทุกวันนี้ เป็นช่วงเวลาแห่งสันติสุข
ตอนนั้นน่าจะอยู่ในช่วงปี พ.ศ.2521ครับ ถนนหนทางยังโล่ง รถราวิ่งกันสบายๆ อากาศไม่ร้อน คนก็ไม่ร้อน มีต้นไม้ใบหญ้าความร่มรื่นให้เห็นตลอดทาง ภาวะในตอนนั้นถือว่ากำลังพอเหมาะพอดีกับการดำรงค์ชีวิต ผู้คนไม่ตรึงเครียด นั่งรถเมล์ไปไหนมาไหนแสนจะสบายลมโกรกเข้าหน้าตลอดเวลา ไม่ต้องกลัวมลภาวะใดๆทั้งสิ้น แม้แต่สีลมที่อยู่ใจกลางความเจริญท้องฟ้ายังใสกริบเลยครับ นั่งรถกินลมชมวิวกันไปเรื่อยๆเผลอแป๊บเดียวก็ถึงจุดหมายแล้ว ยังไม่มีรถเมล์ติดแอร์ ถ้ามีคนอาจจะไม่ขึ้นก็เป็นได้
รถเมล์ขาวสาย1015 ต้นทางอยู่ที่ ก.ม.8 ถึง วัดธาตุทอง ส่วนมากจะเป็นรถยี่ห้อเบนซ์หน้าแตงโมกับเลย์แลนด์ที่ผมนั่งอยู่ประจำ ราคาที่เห็นอยู่ในตั๋วมี 50 สตางค์กับ 1 บาท ผมคิดว่าเขาคงคิดตามระยะทาง ตอนนั้นผมเป็นเด็กเขายังไม่เก็บค่าโดยสาร ผ่านบางกะปิ หน้าราม คลองตัน พระโขนงที่รถยังไม่ติดแล่นกันอย่างสบายๆเลย ถ้าเป็นตอนนี้อย่าได้หลงเข้าไป เหมือนเข้าไปติดกับดักเลย
ผมชอบชุดของคนขับกับกระเป๋ารถเมล์ เป็นโทนขาว เสื้อแขนสั้นสีขาว กางเกงขายาวสีขาว หมวกทรงหม้อตาลแบบทหารสีขาว รองเท้าคัทชูสีดำ ดูแล้วเป็นทางการทะมัดทะแมงมาก คนขับกับกระเป๋ารถเมล์เป็นชายล้วนไม่มีผู้หญิง สมัยก่อนผู้หญิงทำงานบ้านเป็นแม่บ้านดูแลครอบครัวเป็นหลัก ดูแลเรื่องความเป็นอยู่การกินอยู่ของครัวอย่างเต็มที่ ทำให้ปัญหาครอบครัวไม่ค่อยมีเหมือน เด็กๆได้รับการดูแลอย่างทั่วถึง ได้รับความอบอุ่นอย่างเต็มที่ ผมคิดว่าครอบครัวมันควรจะเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวนี้แทบทุกครอบครัวต้องปากกัดตีนถีบออกมาช่วยกันทำงานหาเงินเพื่อความอยู่รอด เหมือนตกเป็นทาส เป็นเครื่องจักรเครื่องหนึ่ง พอเกิดมาต้องทำหน้าที่ไปจนวาระสุดท้าย
ตอนนั้นค่าครองชีพยังพอจะสมดุลย์กับรายได้ คนรู้จักวางแผนชีวิตมีโอกาสลืมตาอ้าปากสุขสบายในบั้นปลาย ถ้ามีความขยัน รู้จักอดออม เงินจากงานประจำเป็นค่าใช้จ่าย เงินจากงานพิเศษเอาไว้เก็บ พออายุมากขึ้นจะพอมีเงินเก็บให้ชื่นใจ แต่ชีวิตในยุคปัจจุบันคนส่วนใหญ่ต้องประหยัดอดออมเพื่อความอยู่รอด จำเป็นต้องประหยัด ประมาทไม่ได้แม้แต่น้อย ทำงานพิเศษเพื่อชักหน้าให้ถึงหลัง เราไม่มีโอกาสเก็บเงินเก็บทอง ออกแรงมากขึ้นเพื่อให้เพียงพอกับค่าครองชีพ
ข้าวแกงจานละ 3-5 บาท ก๋วยเตี๋ยวเรือผมเคนทานชามละ 3-5 บาทเหมือนกัน มีเงิน 20 บาทอยู่ได้ทั้งวัน ยิ่งถ้าไปจ่ายตลาดทำกับข้าวกินเองราคาจะถูกมากๆ ผักผลไม้ได้กินกันไม่ขาด สมัยนี้บางทีสู้ราคาไม่ไหวมันแพงเวอร์ครับ ราคาข้าวของอยู่ตัวนานมากถึงนานที่สุดถึงจะมีการปรับขึ้นราคา ถ้ามีการปรับขึ้นราคากันสักครั้งถือว่าเป็นข่าวใหญ่ คนบ่นกันทั่วบ้านทั่วเมืองนานเป็นเดือนๆเลยล่ะครับ
ผมจำได้ว่าแม่พาผมนั่งรถเมล์ขาวไปถึงสำโรง ปากน้ำ สนามหลวง ทั่วกรุงเทพฯมีรถเมล์ขาววิ่งอยู่แทบทุกสาย เป็นยุคของรถเมล์ขาวเลยจริงๆครับ สีขาวใสบริสุทธิ์ของตัวรถชุดแต่งกายของพนักงานทั้งคนขับและกระเป๋าทำให้ดูสะอาดตา ทั้งเวลาที่มองจากถนนเวลารถแล่นผ่านทั้งเวลาที่ขึ้นไปเป็นผู้สารอยู่บนรถ สิ่งนี้เป็นข้อดีที่น่าเอากลับมาพิจรณาใช้ในองค์กรต่างๆครับ
อยู่รถเมลย์ขาวก็ค่อยๆหายไป รถเมล์ขององค์การขนส่งมวลชนกรุ่งเทพฯเริ่มเข้ามาแทนที่จนรถเมล์ขาวหายสาบสูญไปในที่สุด ตอนแรกๆผมไม่รู้สึกอะไรแต่พอวันเวลาผ่านไปกลับมาหวลรำลึกนึกถึงแล้วรู้สึกประทับใจกับภาพในวันวานเหล่านั้น ที่ครั้งหนึ่งเราเคยได้สัมผัสได้อยู่ในบรรยากาศ ได้มีส่วนร่วมในหน้าหนึ่งของรถเมล์ขาว ต้นกำเนิดรถเมลย์สายแรกของไทย "รถเมล์ขาว" หรือ "รถเมล์นายเลิศ" นี่คือตำนานหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์รถเมล์ไทยครับ
ค้นหา
ปิดตัวลงเมื่อไหร่ ทำไมถึงหยุดเดินรถ ผู้ริเริ่ม ผู้ให้กำเนิด บิดาแห่ง ของประเทศไทย ประวัติความเป็นมา ราคาค่าโดยสาร รีวิว