คิดถึงวันวาน ชวนทานขนม สายลมแห่งวันวาน ตำนานยุค80


"อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง" ผมเคยได้ยินคำนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ฟังแล้วยังนึกสงสัยว่าทำไมผู้ใหญ่อยากมาเป็นเด็กอย่างเราอีกเพราะในความรู้สึกของเราตอนนั้นมันอยากจะโตเป็นผู้ใหญ่เต็มที จะได้ทำอะไรตามใจไม่มีผู้ใหญ่มาคอยจ้ำจี้จ้ำไช แต่พอมาถึงตอนนี้เราจึงเข้าใจแล้วว่าทำไม อยากย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เขียนไปคิดไปแล้วมีความสุขจัง อยากให้มีคนคอเดียวกันเข้ามาอ่านบ้างจังเลย...

ก่อนจะคุยกับท่านผู้อ่านต่อไปขอแนะนำสินค้าสักนิดหนึ่งก่อนนะครับเป็น "ขนมเปี๊ยะ" เผื่อวันไหนท่านผู้อ่านอยากทานจะได้เข้ามากดเข้าสั่งจากตรงนี้ มีหลายเนื้อหลายไส้ให้เลือกรับประทานกันนะครับ สินค้าอร่อยดีมีคุณภาพแน่นอน ทุกครั้งที่ท่านกดสั่งสินค้าจากตรงนี้เป็นการสร้างรายได้ให้กับเว็บของเราด้วยครับ


วันเวลาผ่านไปพัดพาทุกสิ่งทุกอย่างไปตามกาลเวลา ทั้งอายุ สุขภาพร่างกาย คนรอบข้าง หลายสิ่งหลายอย่างอันตรธานหายไป ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่สามารถหยุดยั้งอะไรไว้ได้เลย แค่ลมหายใจเข้าออกทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว แต่ก็ยังดีที่เรามีสมองที่เก็บความสุขความทรงจำไว้ได้ จึงทำให้เรามักย้อนคิดถึงเรื่องๆเก่าๆในอดีต จนบางครั้งมีคนแซวว่าชอบคิดวนเวียนแต่เรื่องเก่าๆ พูดแต่เรื่องเก่าๆ แต่เราก็ไม่เถียงเขาหรอกเพราะมันเป็นความจริง แต่อยากบอกให้ลูกหลานคนรอบข้างได้รู้ไว้อย่างหนึ่งว่านั่นล่ะความสุขของญาติผู้ใหญ่ของเรา ถ้าเราอยากให้ท่านมีความสุขก็ต้องรับรู้รับฟังให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้ครับ

ท่านผู้อ่านเคยคิดถึงวันวานเรื่องอะไรกันมาบ้างครับ ของผมชอบคิดย้อนไปสมัยที่เรียน ป.5 ถึงตอน ม.3 เป็นช่วงเวลาที่ชีวิตกำลังมีความสุขเป็นอย่างมากเลย เป็นช่วงวัยรุ่นพอดี ยุคนั้นมีเรื่องที่ชวนให้คิดถึงมากมายเลยครับ เป็นยุค80 (ค.ศ.1980-1989) ความชอบของวัยรุ่นสมัยนั้นจะค่อนข้างคล้ายคลึงกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูหนังฟังเพลง แฟชั่น เรื่องสำคัญๆในยุคนั้น เหตุผลที่เป็นอย่างนั้นเพราะในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงของการเริ่มต้นทางความเจริญต่างๆ ข่าวสารส่วนใหญ่มากจาก รายทีวี รายวิทยุ หนังสือพิมพ์ ทำให้การรับรู้ทั่วถึงในแบบเดียวกัน วัยรุ่นในยุค80จึงเป็นคอเดียวกันขอบในสิ่งเดียวกันเป็นส่วนใหญ่


ผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้มีข้อดีในตัวเอง การรับรู้ข้อมูลอย่างทั่วถึงทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพ การกลั่นกรองข้อมูลเท็จจริงทำได้อย่างง่ายดายกว่ายุคนี้ที่อยู่ในภาวะข้อมูลล้นจนเกินจะล้น อันไหนจริงอันไหนหลอกก็ไม่รู้ คิดถึงเพลงไทยในช่วงนั้น ศิลปิน ค่ายเทป ที่ปัจจุบันกลายเป็นตำนานแต่เราได้อยู่ในเหตุการณ์เริ่มต้นของตำนานเหล่านั้น อย่างนี้จะทำให้ลืมคิดถึงวันวานได้ยังไงล่ะครับ

คิดถึงเทปคาสเซ็ทเพลงสากลที่เอาเพลงฮิตๆมารวมกันไว้ ผมจำได้ว่าเคยซื้อตั้งแต่ม้วนละ 12, 15, 18, 20, 25 บาท มีแต่เพลงเพราะๆทั้งนั้นเลยครับ เพลงที่ดังที่สุดจะเอาไว้เพลงแรกของม้วนเลย ชอบภาพสวยๆที่เขาเอามาลงไว้บนปกเทป มันช่วยสร้างอรรถรสในการฟังเพลง เวลาเลือกว่าจะเอาม้วนไหนมาเปิดฟังดูปกแล้วอารมเพลงเริ่มมาเลยครับ แล้วในยุคนั้นจะมีสิ่งที่ทำเหมือนกันคือเอาเทปไปแช่ตู้เย็น เพราะฟังบ่อยๆแล้วมันยืด จะจริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้แต่ผมเชื่อว่าท่านผู้อ่านแทบทุกคนคงทำเหมือนกัน

คิดถึงรายการโลกดนตรีที่ ททบ.5 พี่เสกสรรค์ ภู่ประดิษฐ์ เป็นพิธีกรและผู้จัดรายการ เที่ยงตรงวันอาทิตย์วัยรุ่นในยุคนั้นจะมารวมพลกันที่สนามเป้าเพื่อรอดูคอนเสิร์ตของศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ ผมเคยไปดู วงชาตรี แกรนด์เอ็กซ์ วงเพื่อน รอยัลสไปรท์ ฟอร์เอฟเวอร์ ฟรีเบิร์ดส คีรีบูน ฟรุตตี้ บรั่นดี เรนโบว์ ซิกเซ้นส์ ดิอินโนเซ้นต์ และอีกหลายวงดังในช่วงเวลานั้น ยังจำได้ว่าตอน "เพลงชุดรวมดาว" ดังคนไปดูเบียดเสียดกันแน่นมาก แต่ไม่มีปัญหาเรื่องวัยรุ่นตีกัน ยุคนั้นวัยรุ่นนั่งดูคอนเสิร์ตกันอย่าเป็นระเบียบเรียบร้อย อย่างมากก็ตบมือตามเพลงหรือร้องตาม เรื่องลุกขึ้นมาเต้นยังไม่มีครับ


คิดถึง "เดอะสเก็ต เซ็นทรัลลาดพร้าว" มีช่วงหนึ่งที่การเล่นสเก็ตล้อเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่วัยรุ่น ทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ผมกับเพื่อนจะต้องเข้าไปเล่นสเก็ตที่นั่น เดอะสเก็ตอยู่ในลานจอดรถชั้นใต้ดินของเซ็นทรัลลาดพร้าว เป็นแหล่งรวมพลยอดนิยมของวัยรุ่นอีกที่หนึ่งในตอนนั้น ส่วนหนึ่งที่ทำให้วัยรุ่นในตอนนั้นชอบลานสเก็ตเพราะบรรยากาศมันเหมือนดิสโก้เธค ได้ไปตากแอร์ ฟังเพลง แล้วก็ดูสาว ในยุคนั้นลานสเก็ตกระจายอยู่ทั่วเลยครับ แต่ที่ดังๆวัยรุ่นไปเที่ยวกันมากๆมีอยู่ไม่กี่ที่ เดอะสเก็ตก็เป็นหนึ่งในลานสเก็ตยอดนิยมในยุคนั้น

คิดถึงเดอะพาเลซ สมัยก่อนยังไม่มีผับเหมือนในยุคปัจจุบัน สมัยก่อนมีแต่ดิสโก้เธค คอกเทลเลาจน์ คาเฟ่ วัยรุ่นอย่างเราต้องไปเที่ยวผับครับ คอกเทลเลาจน์เป็นที่ดื่มฟังเพลงของผู้ใหญ่ ส่วนคาเฟ่มันก็ไม่ออกแนววัยรุ่นที่เราชอบอาจไปดูตลกเป็นบางทีเวลาที่ผู้ใหญ่เขาไปกัน จำได้ว่าการเข้าไปเที่ยวเธคสมัยก่อนต้องซื้อดริ้งค์เข้าไปไม่ว่าคุณจะดื่มหรือไม่ก็ตามแต่ นึกถึงตอนที่คุณมาช่าดังใหม่ๆชอบไปเที่ยวอยู่ที่นั่น ดาราดังๆในช่วงนั้นก็ชอบไปเที่ยวเหมือนกัน 

พอเธคเลิกก็ออกมาดูรถซิ่งกันต่อ วันเสาร์-วันอาทิตย์ จะเป็นวันที่นักซิ่งรถทั้งหลายใช้ถนนวิภาวิรังสิตเป็นที่ปะลองความเร็วกัน พอหลังสี่ทุ่มก็จะเริ่มเห็นรถแต่งสวยๆมาจอดโชว์รถโชว์เครื่องยนต์กัน มันเป็นบรรยากาศหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าเราคล้อยตามและคอยเฝ้าดูไปด้วยแม้จะไม่ได้มีรถไปแข่งกับเขา อยู่ริมถนนดูการแข่งขันดูบรรยากาศมันก็รู้สึกสนุกไปกับเขาตามประสาวัยรุ่น ถนนรถซิ่งเริ่มต้นที่นี่ล่ะครับ

คิดถึงโปสเตอร์ดารา นักร้อง วงดนตรี ศิลปินดัง ในสมัยนั้นนิยมเอาโปสเตอร์แผ่นใหญ่ๆมาติดไว้ในห้องนอน ภาพที่เห็นบ่อยๆ อย่างเช่น วงคิส วงดนตรีสากล วงดนตรีไทย ดังๆในยุคนั้น และสองสาวที่มีรูปโปสเตอร์มากมายในบ้านเราคือ โซฟี่ มาร์โซ และ ฟีบี้ เคตส์ 

คิดถึงหนังดังจากต่างประเทศที่เข้ามาในบ้านเราอย่างเรื่อง "ลาบูมที่รัก" หนังไทยที่เอาวงดังในช่วงนั้นมาเล่นเป็นพระเอก อย่างเช่น วงแมคอินทอช กับ อรพรรณพานทอง คิดถึงก๋วยเตี๋ยวเรืออนุสาวรีย์ยุคเริ่มต้น คิดถึงชีวิตในวัยเรียนและวัยรุ่น


ความจริงยังมีเรื่องเก่าๆอีกเยอะเลยนะครับที่ผมยังไม่พูดถึง พูดยืดยาวไปกลัวท่านผู้อ่านจะหลับกันซะก่อน คิดถึงเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาทีไรก็ทำให้หัวใจผมชื่นบานแล้วล่ะครับ อยากให้ท่านผู้อ่านมาช่วยเขียนเรื่องเก่าๆคิดถึงวันวานลงในคอมเมนท์บ้างครับ

แสดงความคิดเห็น

ใหม่กว่า เก่ากว่า