น้ำปลาร้า ตราภาทอง เติมความแซ่บนัวให้อาหารของคุณ
สวัสดีครับท่านลูกค้า "สราญรมย์" ยินดีต้อนรับและให้บริการครับ ขอนำเสนอ "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ให้ท่านลองนำไปปรุงอาหาร ไม่ว่าจะเป็นเมนูไหนๆ เพื่อเพิ่มรสชาติอาหารทุกจานของคุณให้อร่อย แซ่บนัวเข้าลื้น ลองได้ทานแล้วจะติดใจในรสชาติ ไม่ว่าจะปรุงอาหารแบบไหน คุณจะได้รสชาติอร่อย กลมกล่อมของ "ปลาร้า" แท้ๆที่คุณคุ้นเคยในรสชาติ อยากให้ท่านได้ลองชิม สนใจสินค้า "น้ำปลาร้า ตราภาทอง " กดเข้ารับชมสินค้าและดูรายละเอียดเพิ่มเติมจากทางร้านได้เลย ขอบคุณท่านลูกค้าครับ
น้ำปลาร้า
พูดถึง "น้ำปลาร้า" ทำให้นึกถึงวิถีไทยและภูมิปัญญาของ ปูย่า ตายาย ที่สามารถคิดค้นวิธีถนอมอาหารอันสุดล้ำขึ้นมาได้ แม้ไม่มีวิทยาศาสตร์แต่ภูมิปัญญาอันชาญฉลาดก็สามารถสร้างสรรค์ "ปลาร้า" อาหารที่คนไทยรู้จักติดอกติดใจในรสชาติกันไปตั้งแต่เหนือจรดใต้ "น้ำปลาร้า" ทำให้การปรุงอาหารมีรสชาติแซ่บนัวอย่างเหลือเชื่อ อย่าว่าแต่คนไทยที่ติดใจในรสชาติของ "ปลาร้า" ปัจจุบันนี้ชาวต่างชาติที่ได้มาลิ้มลองรสชาติของอาหารที่ปรุงด้วย "น้ำปลาร้า" หรือทาน "ปลาร้า" เป็นตัวๆก็ติดอกติดใจไปตามๆกัน
"ปลาร้า" ทำให้เราเห็นแง่มุมวิถีชีวิตของคนไทยแฝงอยู่ในนั้น ทำให้รู้ว่าในอดีตเรามีปลาอยู่ในแม่น้ำลำคลองมากมายจนกินไม่ทันจึงต้องหาวิธีถนอมอาหารจนค้นพบ "วิธีหมักปลาร้า" อาหารที่ยืนยันคำว่า "ในน้ำมีปลา ในนามีข้าวให้เราได้เห็นจาก "ปลาร้า" ที่เราได้ทานอร่อยๆกันในปัจจุบันนี้
"ส้มตำ" สิ่งที่อยู่คู่กับปลาร้าจนแยกกันไม่ออก ดั่งเช่นคนไทยในภาคอีสานที่นิยมทาน "ส้มตำ ข้าวเหนียว" อยู่คู่กันมานานจนแยกกันไม่ออก ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็มักจะหนีไม่พ้นอาหารพวกนี้ สามารถนำไปเป็นอาชีพสร้างความร่ำรวยจากการขาย "ส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง" นี่เป็นวิถีหนึ่งที่ทำให้เราได้เห็นวิถีชีวิตของคนไทยกับ "ปลาร้า" และ "น้ำปลาร้า" สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คนอีสานสามารถสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนทาน"ส้มตำ ข้าวเหนียว" ได้หากร้านนั้นเป็นฝีมือของคนอีสานลงมือทำว่าจะได้ทานอาหารที่อร่อยล้ำในมื้อนั้นอย่างแน่นอน
ฝากไว้ด้วยนะครับสำหรับ "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" หากท่านจะซื้อ "น้ำปลาร้า" ท่านจะได้รสชาติอันแซ่บนัวจาก "น้ำปลาร้า" แท้ๆที่ท่านคุ้นเคย กดลิ้งที่ผมวางไว้ด้านบนเข้าชมสินค้าจากทางร้านได้เลย ขอบคุณท่านลูกค้านะครับ
น่าสนใจ
ผมเอาคลิบวิดีโอเกี่ยวกับเมืองที่มีคนอายุยืนยาวที่สุดในโลกมาฝาก อยากให้ทุกท่านมีสุขภาพที่ดี มีอายุที่ยืนยาว เมืองเหล่านี้เรียกว่า Blue Zone (วิถีชีวิตที่ยั่งยืน) อายุเฉลี่ยของคนที่นี่เกิน 100 ปีครับ คนที่แข็งแรงอายุยืนส่วนใหญ่จะทานปลา แม้จะไม่ใช่ "ปลาร้า" หรือ "น้ำปลาร้า" ก็ตามที
เมื่อเจ็ดปีที่แล้วผมประสบปัญหาเรื่องงานประจำ ผมเป็นนักดนตรี แล้วก็เป็นครูสอนดนตรีด้วย งานดนตรีเป็นงานที่ไม่ค่อยมีความมั่นคงสักเท่าไหร่ เล่นๆไปสักพักเขาก็เลิกจ้าง มันเป็นเหมือนของฟุ่มเฟือย เมื่อตกงานก็ต้องหางานใหม่ การหางานใหม่ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย นักดนตรีรุ่นใหม่ๆก็ยิ่งเพิ่มขึ้น แย่งงานกันตัดราคากัน แต่ที่เล่นมันน้อยลง แถมวงดังๆยังลงมาแย่งที่เล่นกับเราอีก ส่วนงานสอนดนตรีก็ลุ่มๆดอนๆ พอมีคนมาสมัครเรียน ทีโรงเรียนเขาถึงเรียกเราไปสอน พอไม่มีนักเรียนก็ต้องรอ ลูกๆสองคนของผมกำลังอยู่ในวัยเรียน เรามีภาระที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ไม่อาจตกอยู่ในสภาวะนั้นได้ ผมเลยตัดสินใจมาเป็นพ่อค้า เอาเงินเก็บที่พอมีมาลงทุน
ผมเริ่มทำการค้าขายตามความตั้งใจด้วยความจำเป็น ผมเป็นคนที่ไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย อะไรก็ทำได้ขอให้ได้เงิน(งานสุจริตนะ) ตั้งใจขายของอย่างเต็มที่ ผมเป็นนักดนตรีเคยสร้างความบันเทิงให้ลูกค้า การขายของแล้วคุยกับลูกค้าไปด้วยมันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ปัญหาเรื่องการลงมือทำไม่มีปัญหาแต่ติดอยู่ตรงที่ขายไปขายมาแล้วมันขาดทุน ผมพยาดูหลายๆวิธีเพื่อมาแก้ไขปัญหา แต่มันก็ไม่ได้ผล ทั้งเปลี่ยนสินค้ามาขาย ทั้งหาทำเลใหม่ๆ ใครแนะนำอะไรที่ดีๆเราก็ลองทำ แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดเพราะเงินเก็บใกล้หมดเต็มที
สุดท้ายผมต้องกลับมาเล่นดนตรี สอนดนตรีตามเดิม ลุ่มๆดอนๆ อยู่กับปัญหาเดิมๆแต่ก็ยังพอได้เงิน ทำให้ผมได้ข้อคิดหนึ่งว่า คนเราเกิดมาเพื่อทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดเท่านั้น ไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่อง ดูคนที่เขาผัดกระเพราขาย ดูเหมือนง่ายขายดิบขายดี แต่พอเราเข้าไปทำบ้างก็ทำไม่ได้อย่างเขา คิดในทางกลับกัน ถ้าคนขายกระเพราจะมาเริ่มเล่นดนตรีอย่างผมก็คงไม่ง่ายเหมือนกัน งานทุกอย่างต้องใช้เวลาสั่งสมประสบการณ์ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ประสบการณ์จะทำให้รู้การแก้ปัญหา การผ่อนหนักผ่อนเบาและเอาตัวรอดได้ แต่มาช่วงนี้นักดนตรีอย่างผมกำลังเจอปัญหาหนักเพราะโรคระบาด ทำให้สถานบันเทิงต้องปิดอย่างไม่มีกำหนด ตอนนี้ผมว่างงานมาสองปีแล้ว เฮ้อ...ลำบากจริงๆนะเรา
ช่วงนี้มาทำรีวิวสินค้าครับ หากท่านกดสั่งขนมผมก็พอมีรายได้บ้าง พยายามทุ่มเทแรงกายแรงใจทำไปอย่างเต็มที่ แต่เราไม่ใช่คนดังอย่างคนอื่นเขาก็อาจจะขายสินค้าได้ยากหน่อยก็ไม่เป็นไร ฝากท่านทีชอบทานอุดหนุน "น้ำปลาร้า" ด้วยนะครับ
"น้ำปลาร้า ตราภาทอง " รักษาความ "อร่อยแบบต้นตำรับ" เป็น "น้ำปลาร้าต้นตำรับ" ที่แสนอร่อย ลองสั่งไปทานกันดูนะครับ สนใจสั่งสินค้ากดลิ้งก์เข้าเลือกชมสินค้าจากทางร้านและดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้เลยจ้า
ปลาร้าโหน่ง รสจืดกว่าปลาร้าต่วง โดยหมักปลากับเกลือและรำข้าว รำข้าวจะช่วยเร่งให้ปลาร้าเป็นเร็ว สีออกแดงและหอม
ปลาร้าขี้ปลาทู ทำจากไส้ปลาทู มีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ นิยมนำมาทำเป็นน้ำปลาร้าไว้ปรุงรสส้มตำ
ส่วนรสชาติ กลิ่น สีของปลาร้านั้นขึ้นอยู่กับปลาร้าที่ได้สัดส่วนระหว่างปลา เกลือและอุณหภูมิ หากปลาร้าไม่เน่า เพราะเกลือได้สัดส่วน และเป็นเกลือสินเธาว์ตัวปลาจะแข็ง มีสีแดง ส่วนกลิ่นที่หอมและรสที่ไม่เค็มเกินไปขึ้นอยู่กับการใช้ข้าวคั่วและรำใหม่ ที่มีคุณภาพดี ชาวอีสานจะเรียกปลาร้าตามคุณภาพของรสและกลิ่น เช่น ปลาแดกหอม ปลาแดกนัวหรือปลาแดกต่วง และปลาแดกโหน่ง
ปลาแดกหอม เป็นปลาร้าที่มีกลิ่นหอมสีแดงน่ารับประทาน ทำจากปลาตัวโต เช่น ปลาช่อนและปลาดุก ส่วนประกอบในการหมักใช้เกลือมากกว่าสูตรทั่วไป คือ ปลาสี่ส่วน เกลือสองส่วนและข้าวคั่วหรือรำหนึ่งส่วน
ปลาแดกนัวหรือปลาแดกต่วง เป็นปลาร้าที่หมักให้มีกลิ่นนุ่มนวล ปลาที่ใช้ทำจะเลือกปลาขนาดกลางและขนาดเล็ก ส่วนผสมประกอบด้วย ปลาสี่ส่วน เกลือหนึ่งส่วนครึ่ง และรำหนึ่งส่วน
ปลาแดกโหน่ง เป็นปลาร้าที่มีกลิ่นอันร้ายกาจ ส่งกลิ่นฟุ้งได้ไกล รสชาติแปลกประหลาด สีออกดำคล้ำ นิยมใช้ปรุงส้มตำ ปลาร้าชนิดนี้จะทำมาจากปลาขนาดเล็ก เช่น ปลาซิว ปลาสร้อย ปลาขาวนา ส่วนผสมที่ใช้ ปลาสี่ส่วน เกลือหนึ่งส่วน รำหนึ่งส่วน
ปลาร้าที่หมักนานกว่าสามเดือนขึ้นไปจะให้รสชาติที่ดี ถ้าปลาช่อนตัวใหญ่อาจต้องใช้เวลาถึงหนึ่งปี ไม่ต้องพะวงกับเชื้อโรคในปลาร้า เพราะนักโภชนาการเชื่อว่า เกลือในปริมาณที่พอเหมาะมากพอจะทำให้ยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ ทำให้อาหารบูดเน่าได้ ดังนั้นถ้าปลาร้าที่ทำจากปลาที่ล้างสะอาด สด ใช้เกลือสินเธาว์และภาชนะบรรจุที่เหมาะสมจะทำให้ได้ปลาร้าที่มีคุณภาพดี จากการศึกษาวิจัยยังพบอีกว่า ปลาร้าที่หมักนานกว่าสามเดือนขึ้นไป พยาธิใบไม้ตับ จะตายหมดไม่สามารถติดต่อมายังคนได้ไม่ว่าจะรับประทานปลาร้าดิบหรือสุกก็ตาม
ปลาร้า
ทาน "ปลาร้า" ครั้งแรกตอน ป.4 ผมเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในบริเวณชุมชนชนชาวจีนแถว วัดดอนยาน นาวา ตื่นเช้ามาก็รู้จักแต่โจ๊ก ทานโจ๊ก ทานปาท่องโก๋ รู้จักแต่ขนมโก๋ ขนมบ๊ะจ่าง สมัยเมื่อสี่สิยกว่าปีก่อน "ปลาร้า" ยังไม่แพร่หลาย ผมมีเพื่อนสนิทเป็นคนจังหวัดขอนแก่น อยู่อำเภอชนบท ในช่วงปิดเทอมผมได้มีโอกาสไปเที่ยวที่บ้านเกิดของเพื่อนสนิท บ้านเพื่อนผมค่อนข้างมีฐานะดีสมัยนั้นบ้านใครมีรถส่วนตัวถือว่าเป็นคนมีสตางค์ เขาเอาผมติดรถไปด้วย รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้เดินทางไปต่างจังหวัดที่ไกลมากในความคิดของเด็กอย่างผม
ใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งวันก็ถึงจังหวัดขอนแก่น ถ้าเป็นสมัยนี้จะใช้เวลาน้อยกว่ามาก เพราะสมัยก่อนถนนบางช่วงยังเดินทางยากใช้ความเร็วรถได้ไม่มาก ผมมีความรู้สึกว่าที่นี่เหมือนอยู่คนละโลกกับแถวยานนาวาที่ผมอยู่เลย แต่มันกับกลายเป็นความสนุก เพื่อนผมพาไปที่โน่นทีที่นั่นที ซนไปในแบบของเด็กผู้ชาย อาหารการกินก็ไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่ แต่ก็เป็นอีกรสชาติหนึ่งที่อร่อยดี ผมรู้สึกว่ารสชาติอาหารจัดกว่าที่ผมเคยทานมากๆ ระแวกคนจีนที่ผมอยู่อาหารการกินจะออกไปในแนวจืดๆ เพื่อนผมพาทานส้มตำขนาดใส่พริกแค่นิดเดียวทำแบบเด็กทาน ผมรู้สึกว่ามันเผ็ดมากจนปากแทบพอง เพื่อนผมถามว่าอร่อยไหม ผมก็บอกว่ามันอร่อยดีแต่เผ็ดมากๆ เพื่อนผมถามว่า "น้ำปลาร้า" บ้านเราอร่อยไหม ผมก็บอกว่าอร่อยดี ปลาร้าอร่อยจริงๆครับแต่มันเผ็ดไปหน่อย ผมรู้สึกไม่ประทับใจกับ "ปลาร้า" สักเท่าไหร่ในครั้งแรก
พอกลับบ้านผมได้ "ปลาร้า" มาเป็นไหเลยแม่เพื่อนผมเอามาให้เป็นของฝาก คราวนี้ผมไม่ได้ทาน "น้ำปลาร้า" แต่ได้ทานเป็น "ปลาร้าทอดทรงเครื่อง" แม่ผมเอา "ปลาร้า" มาทอดแล้ว ซอยใบมะกรูด ซอยตะไคร้ ซอยหอมแดงใส่ บีบมะนาว แม่ผมไม่ใส่พริกเลยในจานที่แบ่งให้ผมทาน แต่ในจานของพ่อกับแม่มีพริกขี้หนูซอยใส่ลงไปด้วย แม่ผมจะรู้ว่าผมทานเผ็ดไม่เก่ง ได้ข้าวสวยร้อนๆควันฉุย มาทานกับ "ปลาร้าทอดทรงเครื่อง" คราวนี้ผมซัดข้าวจนหมดแถมไปตักเพิ่มอีกครึ่งจาน เล่นเอาพุงกางเลยครับ มันอร่อยมากๆ "แซ่บอีหลี"
อำเภอชนบทเป็นแหล่งปลูกหม่อนเลี้ยงไหม ทอผ้าไหม ที่ขึ้นชื่อของบ้านเรา ผ้าไหมเป็นผ้าที่สวยและดูดีมีราคา คิดเล่นๆก็เหมือนกับคนญี่ปุ่นกับชุดกิโมโน ผมอยากให้ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราให้การสนับสนุน ทำให้เสื้อผ้าที่ตัดเย็บจากผ้าไหมมาฮิตในบ้านเรา หากทำได้จะเป็นผลดีกับชุมชน คนปลูกหม่อนเลี้ยงไหม คนทอผ้าไหม คนขายผ้าไหม มันเป็นการสร้างอาชีพสร้างรายได้ให้กับคนจำนวนไม่น้อยเลย ถ้าเราส่งเสริมให้คนในแต่ละท้องถิ่นต่อยอดทำอาชีพที่ในท้องถิ่นมีอยู่ทำให้เติบโต ปัญหาเรื่องความแออัดในเมืองใหญ่ก็จะลดน้อยลงไปเพราะไม่ต้องตะเกียกตะกายไปทำมาหากินไกลบ้านของตัวเอง สิ่งดีๆที่เรามีอยู่ถ้าทำให้เติบโตแข็งแรงได้ก็จะเป็นประโยชน์แก่ประชาชนทั่วไปและประเทศชาติครับ
ฝากไว้ด้วยนะครับสำหรับท่านที่จะซื้อ "น้ำปลาร้า" กดเข้าลิ้งก์ที่ผมวางไว้ด้านบนจะเป็นการสร้างรายได้ให้ผมทางหนึ่ง ช่วงนี้มาทำรีวิวแนะนำสินค้าเพราะงานเล่นดนตรีและสอนดนตรีถูกสั่งให้หยุดก่อนในช่วงวิกฤติโรคระบาด ผมก็ยินดีที่จะปฎิบัติตามนโยบายควบคุมโรค แต่ก็ลำบากพอดูเพราะการเริ่มต้นอะไรใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ยิ่งไปกันใหญ่ มีหลายคนที่ประสบชะตาเดียวกันกับผมก็ฝากส่งกำลังใจให้นะครับ ขอให้ลุกขึ้นมาสู้ ทำอะไรได้ก็เอาออกมาทำก่อน อย่าท้อ อย่าถอย พยายามให้ถึงที่สุด ยังไงก็ขอให้เราผ่านวิกฤติร้ายนี้ไปด้วยกันอย่างปลอดภัย ฝาก "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ไว้ด้วยนะครับ
ขายน้ำปลาร้า
"ขายน้ำปลาร้า" สั่ง "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ทาง "แอ๊พลาซาด้า" มีแต่ผลดีต่อลูกค้านะครับ เพราะปัจจุบันพวกมิจฉาชีพทางออนไลน์มีมากมาย มากันในหลายรูปแบบ ทำให้เรามีความเสี่ยง การซื้อสินค้าใน "ลาซาด้า" สบายใจได้ว่าลูกค้าจะไม่สูญเงินเปล่าเพราะ "ลาซาด้า" เข้ามาเป็นตัวกลางระหว่างคนซื้อกับคนขาย หากมีปัญหา "ลาซาด้า" จะคืนเงินให้กับลูกค้าภายใน 15 วัน สบายใจได้เลย ที่สำคัญ "ลาซาด้า" ยังจัดโปรโมชั่น ลด แลก แจก แถม ให้ลูกค้าอยู่ตลอดเวลา คุ้มค่ามากมายครับ
วันนี้อยากทานส้มตำแต่จะลองใช้ฝีมือของตัวเองทำซักหน่อยครับ รู้สึกร้อนวิชาขึ้นมาอย่างทันควันเพราะ "น้ำปลาร้า"ที่สั่งไปมาส่งแล้ว รวดเร็วทันใจมากๆ เป็น "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ผมสังจาก "ลาซาด้า" เป็นลูกค้าประจำของแอ๊พนี้ เรายิ่งซื้อยิ่งได้ส่วนลดโน่นนี่นั่นซื้อไปเรื่อยๆถูกกว่าซื้อข้างนอก ที่สำคัญไม่ต้องออกไปข้างนอกบ้านให้เปลืองค่าใช้จ่าย "ขายน้ำปลาร้า" มีในลาซาด้าทุกยี่ห้อเลยครับ ไปตำส้มตำดีกว่า อยากลองชิมฝีมือตัวเองเต็มทีแล้ว
น้ำปลาร้า
ผมมีความเชื่อจากประสบกาณ์ชีวิตของตัวเองว่าของทุกอย่างจะขายตัวมันเองได้ ของอร่อยขายอยู่ที่ไหนคนก็ตามไปกินไปหาซื้อ บริการที่ดีตนก็ตามไปใช้บริการ ทุกคนยินดีจ่ายเงินเพื่อซื้อสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าของสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดีจริงก็ขายตัวเองได้ "น้ำปลาร้า" ก็เช่นกันหากอร่อยติดอกติดใจคนกินเดี๋ยวเขาก็ต้องตามมาซื้อ อยากฝากให้ทุกท่านลิ้มลอง "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ของเราด้วยนะครับ เราพิถีพิถันในการผลิต อยากให้ท่านลูกค้าได้ทาน "น้ำปลาร้า แบบดั้งเดิม" เมื่อเติมเข้าไปในอาหารก็จะทำให้อาหารอร่อยไม่เสียรสชาติ สนใจ "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" กดลิ้งก์เข้าเลือกชมสินค้าจากทางร้านได้เลยครับ
การเป็นพ่อค้าแม่ค้าสมัยนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อสภาวะเศรษฐกิจในปัจจุบันถดถอยตกต่ำลงเป็นอย่างมาก ไม่ใช่แค่ประเทศเราประเทศเดียวที่มีปัญหา แต่ทั้งโลกกำลังประสบปัญหาเหมือนกันหมด ทุกคนพยายามรัดเข็มขัด แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการประหยัด ประหยัดจนเกินควร ประหยัดจนเกิดผลกระทบต่อการไหลเวียนเงินในระบบ พ่อค้าแม่ค้าทุนหายกำไรหด กู้หนี้ยืมสินมาเพื่อที่จะค้าขายทำมาหากินต่อไปด้วยความหวัง ว่าวันพรุ่งนี้ต้องดีกว่าเก่า แต่สิ่งทีคาดหวังมันเป็นเพียงแค่หวังลมๆแร้งๆ กู้เงินมาเสียดอกเสียดวงแต่สุดท้ายก็เข้าอีหรอบเดิม สมัยปู่ย่าตายายของเราเคยสอนกันมาว่า คนขยันหมั่นเพียรไม่มีวันอดตาย แต่สมัยนี้มันเปลี่ยนไปจากเดิมจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะยิ่งดิ้นยิ่งขยันกลับต้องมาเป็นหนี้เป็นสิ้น เสียน้ำพักน้ำแรงไปแถมยังติดลบเหนื่อยแทบตายแต่เสียเปล่า ถ้านอนเล่นอยู่ที่บ้านยังเหลือสตางค์ เมื่อมันเป็นไปอย่างนี้ก็ยากเย็นเหลือเกินที่เราจะมาแก้ปัญหาที่หนักหนาอย่างนี้ด้วยสองมือ
เมื่อเจ็ดปีที่แล้วผมประสบปัญหาเรื่องงานประจำ ผมเป็นนักดนตรี แล้วก็เป็นครูสอนดนตรีด้วย งานดนตรีเป็นงานที่ไม่ค่อยมีความมั่นคงสักเท่าไหร่ เล่นๆไปสักพักเขาก็เลิกจ้าง มันเป็นเหมือนของฟุ่มเฟือย เมื่อตกงานก็ต้องหางานใหม่ การหางานใหม่ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย นักดนตรีรุ่นใหม่ๆก็ยิ่งเพิ่มขึ้น แย่งงานกันตัดราคากัน แต่ที่เล่นมันน้อยลง แถมวงดังๆยังลงมาแย่งที่เล่นกับเราอีก ส่วนงานสอนดนตรีก็ลุ่มๆดอนๆ พอมีคนมาสมัครเรียน ทีโรงเรียนเขาถึงเรียกเราไปสอน พอไม่มีนักเรียนก็ต้องรอ ลูกๆสองคนของผมกำลังอยู่ในวัยเรียน เรามีภาระที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ไม่อาจตกอยู่ในสภาวะนั้นได้ ผมเลยตัดสินใจมาเป็นพ่อค้า เอาเงินเก็บที่พอมีมาลงทุน
ผมเริ่มทำการค้าขายตามความตั้งใจด้วยความจำเป็น ผมเป็นคนที่ไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย อะไรก็ทำได้ขอให้ได้เงิน(งานสุจริตนะ) ตั้งใจขายของอย่างเต็มที่ ผมเป็นนักดนตรีเคยสร้างความบันเทิงให้ลูกค้า การขายของแล้วคุยกับลูกค้าไปด้วยมันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ปัญหาเรื่องการลงมือทำไม่มีปัญหาแต่ติดอยู่ตรงที่ขายไปขายมาแล้วมันขาดทุน ผมพยาดูหลายๆวิธีเพื่อมาแก้ไขปัญหา แต่มันก็ไม่ได้ผล ทั้งเปลี่ยนสินค้ามาขาย ทั้งหาทำเลใหม่ๆ ใครแนะนำอะไรที่ดีๆเราก็ลองทำ แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดเพราะเงินเก็บใกล้หมดเต็มที
สุดท้ายผมต้องกลับมาเล่นดนตรี สอนดนตรีตามเดิม ลุ่มๆดอนๆ อยู่กับปัญหาเดิมๆแต่ก็ยังพอได้เงิน ทำให้ผมได้ข้อคิดหนึ่งว่า คนเราเกิดมาเพื่อทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดเท่านั้น ไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่อง ดูคนที่เขาผัดกระเพราขาย ดูเหมือนง่ายขายดิบขายดี แต่พอเราเข้าไปทำบ้างก็ทำไม่ได้อย่างเขา คิดในทางกลับกัน ถ้าคนขายกระเพราจะมาเริ่มเล่นดนตรีอย่างผมก็คงไม่ง่ายเหมือนกัน งานทุกอย่างต้องใช้เวลาสั่งสมประสบการณ์ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ประสบการณ์จะทำให้รู้การแก้ปัญหา การผ่อนหนักผ่อนเบาและเอาตัวรอดได้ แต่มาช่วงนี้นักดนตรีอย่างผมกำลังเจอปัญหาหนักเพราะโรคระบาด ทำให้สถานบันเทิงต้องปิดอย่างไม่มีกำหนด ตอนนี้ผมว่างงานมาสองปีแล้ว เฮ้อ...ลำบากจริงๆนะเรา
ช่วงนี้มาทำรีวิวสินค้าครับ หากท่านกดสั่งขนมผมก็พอมีรายได้บ้าง พยายามทุ่มเทแรงกายแรงใจทำไปอย่างเต็มที่ แต่เราไม่ใช่คนดังอย่างคนอื่นเขาก็อาจจะขายสินค้าได้ยากหน่อยก็ไม่เป็นไร ฝากท่านทีชอบทานอุดหนุน "น้ำปลาร้า" ด้วยนะครับ
"น้ำปลาร้า ตราภาทอง " รักษาความ "อร่อยแบบต้นตำรับ" เป็น "น้ำปลาร้าต้นตำรับ" ที่แสนอร่อย ลองสั่งไปทานกันดูนะครับ สนใจสั่งสินค้ากดลิ้งก์เข้าเลือกชมสินค้าจากทางร้านและดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้เลยจ้า
ชีวิตของคนเราไม่แน่ไม่นอนบางคนยากจนข้นแค้นแต่สู้ชีวิตจนร่ำรวยเป็นเศรษฐี บางคนจากเศรษฐีกลับมายากจนข้นแค้น ผมเป็นคนหนึ่งที่เชื่อเรื่องของความพยายาม เคยประสบผลสำเร็จและล้มเหลว ไม่ว่าชีวิตจะตกอยู่ในสถานการณ์ใด้ก็ไม่เคยละความพยายาม ไม่ยอมให้ชีวิตมาลิขิตเราแต่เราต้องพยายามลิขิตชีวิตตัวเองให้ได้ เวลาที่ผมเหนื่อล้ากับชีวิตมักมองคนที่ประสบผลสำเร็จในชีวิต คนที่เขาไม่มีอะไรเลยแต่สุดท้ายก็พลิกชีวิตของตัวเองให้มีเงินมีทองได้
อาหารพื้นบ้านเป็นอาชีพหนึ่งที่เปลี่ยนคนธรรมดาๆให้เป็นเศรษฐีมานักต่อนักแล้ว ผมเคยเขียนเรื่อง ปลาตะเพียนส้ม ของ แม่เตี้ยโคราช ซึ่งสามารถพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส จากคนธรรมดาๆ ใช้สองมือของตัวเองเปลี่ยนชีวิตจนมีโรงงานใหญ่โต จาก การทำปลาตะเพียนส้ม เคยอ่านประวัติของเจ้าของโรงงานทำ "น้ำปลาร้า" ผลิตน้ำปลาร้า "ขายน้ำปลาร้า" ของตัวเองจนร่ำรวยก็มาจากความสามารถเฉพาะทางที่ทำน้ำปลาร้าออกมาได้อร่อย ผมเชื่อว่าคนเราแทบทุกคนมีสิ่งที่ตัวเองถนัดทำออกมาได้ดี พยายามยามสร้างจุดขายของตัวเองให้ได้ ก็มีโอกาสที่จะพลิกชีวิตของตัวเองให้กลายเป็นเศรษฐีได้เช่นกันครับ
ผมเป็นคนที่ชอบทาน "ซุปหน่อไม้" มากๆ ชอบทานมากกว่าส้มตำซะอีก เพิ่งรู้ว่าสูตรความอร่อยต้องใส่ "น้ำปลาร้า" ลงไปด้วย จนได้มาเห็นแฟนผมนี่ล่ะที่เป็นคนทำให้ทาน เลยรู้ความลับ ปกติซื้อมาทานตลอด ที่บ้านของเรามี "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" อยู่คู่ครัวไม่เคยขาดครับ อาหารธรรมๆแค่เติม "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" ลงไปด้วย เพิ่มความอร่อยได้ในพริบตาเลยครับ สนใจสั่ง "น้ำปลาร้า ตราภาทอง" กดลิ้งได้เลยจ้า
สารพันเรื่องปลาร้า
"ปลาร้า" หรือ "ปลาแดก" (ปาแดก) ปลาน้อย ในภาษาอีสาน เป็นอาหารท้องถิ่นที่สำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะในภาคอีสานของไทย และประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชนลาว รวมถึงบางส่วนของเวียดนามและพม่า โดยแต่ละท้องถิ่นจะมีการทำปลาร้าเป็นเอกลักษณ์ของตน ปัจจุบัน ปลาร้าได้พัฒนาขึ้นไปสู่ระดับสากลมากขึ้น มีปลาร้าพาสเจอร์ไรซ์เพื่อฆ่าเชื้อโรคก่อนด้วย หรือปลาร้าอนามัย แต่ส่วนใหญ่ ปลาร้าก็ยังนิยมทำแบบเดิม โดยตักขายตามน้ำหนักตามตลาดสดต่างๆ ในวรรณกรรมลาวโบราณบางเรื่องเรียกปลาร้าว่า "ปลาแดกฮ้า" หรือ "ปลาแดกร้า" ในลาวและอีสานมีวรรณกรรมที่กล่าวถึงเรื่องราวเกี่ยวกับปลาร้าโดยตรงคือวรรณกรรมเรื่อง ปลาแดกปลาสมอ หรือลำบุษบา หรือท้าวกำพร้า คนไทยทางภาคเหนือนิยมเรียกปลาร้าว่า ฮ้า ดังนั้นคำว่าปลาร้าจึงเป็นภาษาลาวที่ชาวไทยภาคกลางและภาคเหนือรับอิทธิพลทางภาษามาจากชนชาติลาว
ปลาร้าอีสาน
"ปลาร้า" หรือ "ปลาแดก" เป็นอาหารหลัก และเครื่องปรุงรสที่สำคัญที่สุดในวัฒนธรรมของภาคอีสาน จนถือเป็นหนึ่งในวิญญาณห้าของความเป็นอีสาน ได้แก่ ข้าวเหนียว ลาบ ส้มตำ หมอลำ และปลาร้า ชีวิตชาวอีสานก่อนปี พ.ศ. 2500 ครอบครัวชาวนาทุกครอบครัวจะทำปลาร้ากินเอง โดยหมักปลาร้าไว้มากหรือน้อยบ้าง ขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝนและความอุดมสมบูรณ์ของปลา
ลักษณะของ "ปลาร้าอีสาน" คือมักทำจากปลาน้ำจืดขนาดเล็ก เช่น ปลาสร้อยขาว ปลากระดี่มาหมักกับรำข้าวและเกลือ แล้วบรรจุใส่ไห จะหมักไว้ประมาณ 7-8 เดือน แล้วนำมารับประทานได้ ในบางท้องที่มีค่านิยมว่า หมักให้เกิดหนอนจะยิ่งเพิ่มรสชาติยิ่งขึ้น ปลาร้าเป็นการถนอมปลาโดยการหมักไว้เป็นอาหารนอกฤดูกาล โดยมีข้อมูลเชิงสถิติระบุไว้ว่า กำลังการผลิตปลาร้าทั่วประเทศ 20,000-40,000 ตัน/ปี ครัวเรือนอีสานผลิตปลาร้าเฉลี่ย 27.09 กิโลกรัม/ปี อัตราการบริโภคปลาร้าโดยเฉลี่ยประมาณ 15-40 กรัม/คน/วัน ปริมาณการซื้อขายปลาร้าทั่วประเทศคิดเป็นมูลค่าประมาณ 9 ล้านบาทต่อวัน
ปลาร้านำไปปรุงอาหารได้หลายชนิด ตั้งแต่ น้ำพริก หลน จนถึงนำไปทอด นึ่ง เผา แล้วแต่ขนาดของปลาร้า นำปลาร้าไปต้มกับน้ำแล้วกรองเอาแต่น้ำเป็นน้ำปลาร้าเป็นเครื่องปรุงรสที่สำคัญของอาหารอีสาน อาหารที่ปรุงด้วยปลาร้าที่เป็นที่รู้จักโดยทั่วไปคือส้มตำโดยส้มตำที่ใส่ปลาร้านั้นจะเรียกว่า ส้มตำลาว หรือ ส้มตำปลาร้า เพื่อให้ต่างจากส้มตำใส่กุ้งแห้งที่เรียกส้มตำไทย ปลาร้าที่นิยมใส่ในส้มตำมี 3 แบบคือ
ปลาร้าต่วงหรือปลาแดกน้อย ทำจากปลาตัวเล็ก หมักกับเกลือ รสเค็มกลมกล่อม
ลักษณะของ "ปลาร้าอีสาน" คือมักทำจากปลาน้ำจืดขนาดเล็ก เช่น ปลาสร้อยขาว ปลากระดี่มาหมักกับรำข้าวและเกลือ แล้วบรรจุใส่ไห จะหมักไว้ประมาณ 7-8 เดือน แล้วนำมารับประทานได้ ในบางท้องที่มีค่านิยมว่า หมักให้เกิดหนอนจะยิ่งเพิ่มรสชาติยิ่งขึ้น ปลาร้าเป็นการถนอมปลาโดยการหมักไว้เป็นอาหารนอกฤดูกาล โดยมีข้อมูลเชิงสถิติระบุไว้ว่า กำลังการผลิตปลาร้าทั่วประเทศ 20,000-40,000 ตัน/ปี ครัวเรือนอีสานผลิตปลาร้าเฉลี่ย 27.09 กิโลกรัม/ปี อัตราการบริโภคปลาร้าโดยเฉลี่ยประมาณ 15-40 กรัม/คน/วัน ปริมาณการซื้อขายปลาร้าทั่วประเทศคิดเป็นมูลค่าประมาณ 9 ล้านบาทต่อวัน
ปลาร้านำไปปรุงอาหารได้หลายชนิด ตั้งแต่ น้ำพริก หลน จนถึงนำไปทอด นึ่ง เผา แล้วแต่ขนาดของปลาร้า นำปลาร้าไปต้มกับน้ำแล้วกรองเอาแต่น้ำเป็นน้ำปลาร้าเป็นเครื่องปรุงรสที่สำคัญของอาหารอีสาน อาหารที่ปรุงด้วยปลาร้าที่เป็นที่รู้จักโดยทั่วไปคือส้มตำโดยส้มตำที่ใส่ปลาร้านั้นจะเรียกว่า ส้มตำลาว หรือ ส้มตำปลาร้า เพื่อให้ต่างจากส้มตำใส่กุ้งแห้งที่เรียกส้มตำไทย ปลาร้าที่นิยมใส่ในส้มตำมี 3 แบบคือ
ปลาร้าต่วงหรือปลาแดกน้อย ทำจากปลาตัวเล็ก หมักกับเกลือ รสเค็มกลมกล่อม
ปลาร้าโหน่ง รสจืดกว่าปลาร้าต่วง โดยหมักปลากับเกลือและรำข้าว รำข้าวจะช่วยเร่งให้ปลาร้าเป็นเร็ว สีออกแดงและหอม
ปลาร้าขี้ปลาทู ทำจากไส้ปลาทู มีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ นิยมนำมาทำเป็นน้ำปลาร้าไว้ปรุงรสส้มตำ
คุณภาพของปลาร้า
สิ่งที่บ่งชี้คุณภาพของปลาร้า คือ คุณค่าด้านสารอาหาร รส กลิ่น สี นักโภชนาการยอมรับกันว่า เมื่อเปรียบเทียบปลาร้ากับอาหารหมักดองประเภทอื่น เช่น ปลาจ่อม ปลาส้มฟัก กะปิ ปลาร้าให้คุณค่าด้านสารอาหารค่อนข้างสูง คือ ให้โปรตีน ไขมัน เกลือแร่ โดยเฉพาะปลาร้าที่ทำมาจากปลาช่อนส่วนรสชาติ กลิ่น สีของปลาร้านั้นขึ้นอยู่กับปลาร้าที่ได้สัดส่วนระหว่างปลา เกลือและอุณหภูมิ หากปลาร้าไม่เน่า เพราะเกลือได้สัดส่วน และเป็นเกลือสินเธาว์ตัวปลาจะแข็ง มีสีแดง ส่วนกลิ่นที่หอมและรสที่ไม่เค็มเกินไปขึ้นอยู่กับการใช้ข้าวคั่วและรำใหม่ ที่มีคุณภาพดี ชาวอีสานจะเรียกปลาร้าตามคุณภาพของรสและกลิ่น เช่น ปลาแดกหอม ปลาแดกนัวหรือปลาแดกต่วง และปลาแดกโหน่ง
ปลาแดกหอม เป็นปลาร้าที่มีกลิ่นหอมสีแดงน่ารับประทาน ทำจากปลาตัวโต เช่น ปลาช่อนและปลาดุก ส่วนประกอบในการหมักใช้เกลือมากกว่าสูตรทั่วไป คือ ปลาสี่ส่วน เกลือสองส่วนและข้าวคั่วหรือรำหนึ่งส่วน
ปลาแดกนัวหรือปลาแดกต่วง เป็นปลาร้าที่หมักให้มีกลิ่นนุ่มนวล ปลาที่ใช้ทำจะเลือกปลาขนาดกลางและขนาดเล็ก ส่วนผสมประกอบด้วย ปลาสี่ส่วน เกลือหนึ่งส่วนครึ่ง และรำหนึ่งส่วน
ปลาแดกโหน่ง เป็นปลาร้าที่มีกลิ่นอันร้ายกาจ ส่งกลิ่นฟุ้งได้ไกล รสชาติแปลกประหลาด สีออกดำคล้ำ นิยมใช้ปรุงส้มตำ ปลาร้าชนิดนี้จะทำมาจากปลาขนาดเล็ก เช่น ปลาซิว ปลาสร้อย ปลาขาวนา ส่วนผสมที่ใช้ ปลาสี่ส่วน เกลือหนึ่งส่วน รำหนึ่งส่วน
ปลาร้าที่หมักนานกว่าสามเดือนขึ้นไปจะให้รสชาติที่ดี ถ้าปลาช่อนตัวใหญ่อาจต้องใช้เวลาถึงหนึ่งปี ไม่ต้องพะวงกับเชื้อโรคในปลาร้า เพราะนักโภชนาการเชื่อว่า เกลือในปริมาณที่พอเหมาะมากพอจะทำให้ยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ ทำให้อาหารบูดเน่าได้ ดังนั้นถ้าปลาร้าที่ทำจากปลาที่ล้างสะอาด สด ใช้เกลือสินเธาว์และภาชนะบรรจุที่เหมาะสมจะทำให้ได้ปลาร้าที่มีคุณภาพดี จากการศึกษาวิจัยยังพบอีกว่า ปลาร้าที่หมักนานกว่าสามเดือนขึ้นไป พยาธิใบไม้ตับ จะตายหมดไม่สามารถติดต่อมายังคนได้ไม่ว่าจะรับประทานปลาร้าดิบหรือสุกก็ตาม