ทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้ มีเวลาที่จะมีชีวิตอยู่ได้แค่ระยะหนึ่งเท่านั้น จะสั้นหรือยาวแค่ไหนไม่มีใครรู้ มันเป็นกฎกติกาที่ถูกธรรมชาติกำหนดไว้ ซึ่งทุกคนรู้อยู่แก่ใจ ไม่มีทางเลี่ยงได้ แม้จะไม่เห็นด้วยก็ตาม บทความนี้เขียนขึ้นจากมุมมองของคนๆหนึ่งที่ตระหนักถึงข้อคิดดีๆจากเรื่องนี้ อยากเอาบอกเล่าให้ทุกท่านได้อ่านกันนะครับ
ผมเกิดความรู้สึกนี้ตอนที่ลูกสาวคนที่สองผมเพิ่งเกิดมาได้ปีกว่าๆ หลังจากนั้นไม่นานผมก็สูญเสียคุณแม่ไป เพิ่งดีใจใจกับการได้ทายาทคนใหม่แต่ก็ต้องมาเสียใจกับการจากไปของแม่ ความรู้สึกดีใจกับเสียใจมันอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียว เห็นภาพการเกิดมาแล้วจากไปอย่างชัดเจนที่สุด เห็นจุดเริ่มต้นและการสิ้นสุดของชีวิต ลมหายใจแรกสู่ลมหายใจสุดท้าย ทำให้ผมมองย้อนกลับมาหาตัวเองและทุกคนที่อยู่รอบข้าง เหลือเวลาที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้อีกนานเท่าไหร่ แม้แต่คนที่เพิ่งเกิดมาก็เริ่มต้นนับเวลาถอยหลังแล้ว สุดแต่ว่าใครจะมีเวลาสะสมได้มามากหรือน้อยแตกต่างกันไป คนเกิดก่อนอาจจากไปที่หลัง หรือคนที่เกิดมาที่หลังอาจจากไปก่อนก็ได้ไม่มีใครรู้
เมื่อผมมองเห็นสัจธรรมเรื่องการนับเวลาถอยหลังของชีวิต ความคิดต่างๆจึงพรั่งพรูออกมาเรื่อยๆตามทางเดินที่เหลือของเวลา เห็นสิ่งที่เป็นแก่นของชีวิตคือการเกิดมาเพื่อสะสมสองอย่างให้ตัวเอง คือบุญกับบาป ผมว่านี่ล่ะคือเหตุผลที่เราต้องเกิดมาทำบททดสอบเพื่อคัดกรอง คนดีไปอยู่ที่หนึ่งส่วนคนชั่วไปอยู่อีกที่หนึ่ง บุญกับบาปมันคือสิ่งที่จะติดเราไปเพื่อใช้เป็นใบเบิกทาง ไม่มีถูกหรือผิดเมื่อชีวิตอยู่ในกำมือของแต่ละคน อยากจะทำดีหรือชั่วไม่มีใครมาบังคับได้ มีแค่เพียงจิตสำนึกของตัวเองเท่านั้นที่คอยบงการทุกสิ่งทุกอย่าง
บางคนแม้ยากจนข้นแค้นแต่ก็พยายามสะสมคุณงามความดีใส่ตัวอยู่ตลอดเวลา ทำในสิ่งที่ถูกที่ควร เกิดมาเพื่อทำในสิ่งที่มนุษย์พึงกระทำ สันนิษฐานได้ว่าเขามองเห็นเรื่องของการนับเวลาถอยหลัง หรือไม่เขาผู้นั้นก็เป็นผู้ที่มีจิตใต้สำนึกที่สะอาดบริสุทธิ์ติดตัวมา นับว่าเป็นโชคดีช่างเป็นบุญเหลือเกิน เพราะสิ่งที่สะสมกำลังพาเขาเดินเข้าหาสวรรค์ซึ่งมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ส่วนบางคนแม้ร่ำรวยล้นฟ้าเหลือคณานับแต่ไม่รู้จักอิ่มรู้จักพอ ยังมุ่งแต่แสวงหาทรัพย์สมบัติพัสถาน แม้จะแลกมาด้วยบาปหนากรรมหนักเพราะความไม่ถูกต้องของที่มา ประหนึ่งว่าชีวิตจะเป็นนิรันดร์อยู่ในโลกใบนี้ เมินกับเรื่องของการนับเวลาถอยหลัง ผู้มีจิตใต้สำนึกอันชั่วช้าแห่งปีศาจร้าย ยิ่งสะสมบาปกรรมพอกพูนมากขึ้นในช่วงเวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อยๆของชีวิต สิ่งที่สะสมกำลังพาเขาเดินลงสู่ขุมนรกอเวจีซึ่งมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆเช่นกัน
ผมไม่คำนึงถึงเวลาว่ามันจะเหลืออยู่มากน้อยสักเท่าไหร่ ให้ความสำคัญกับเส้นทางที่จะเดินไป มองไปที่จุดหมายปลายทางมากกว่า มันมีแค่สองทางคือเดินลงนรกกับสวรรค์กับเดินขึ้นสวรรค์ ซึ่งที่นั่นเป็นบ้านที่แท้จริงของพวกเราทุกคน ต้องไปอยู่ที่นั่นตราบนานเท่านานเลยล่ะ ทุกคนแค่ผ่านมาอยู่บนโลกเพียงระยะเวลาสั้นๆ โลกใบนี้เป็นเพียงแค่จุดคัดกรอง เวลามันเดินไปเรื่อยแม้ยามที่เราหลับ เผลอแผล็บเดียวทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว ไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ตัวใหม่ ทุกอย่างเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มันอาจจะสายเกินไปสำหรับใครบางคนที่คิดเริ่มต้น หลายคนคิดได้เมื่อใกล้ถึงวาระสุดท้ายได้แต่เสียใจอยากย้อนเวลากลับไปในอดีตเพื่อแก้ตัวใหม่
มหาเศรษฐีจัดงานศพให้ญาติพี่น้องที่จากไปอย่างใหญ่โตสมศักดิ์ศรีแห่งวงศ์ตระกูล แขกเหรื่อมาร่วมงานอย่างคับคั่ง ทำพิธีกรรมต่างๆเท่าที่มนุษย์บนโลกนี้จะทำได้ ทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้อย่างเต็มที่ เพื่อหวังจะส่งให้ดวงวิญญาณของคนตายได้ไปอยู่บนสรวงสวรรค์ ที่ๆทุกคนปรารถนาจะได้ไปอยู่เมื่อยามสิ้นลม แต่นั่นเป็นเพียงความเชื่อของคนบนโลกเท่านั้น การใช้อำนาจและเงินทองเพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการจนชิน อาจทำให้คนบางประเภทลืมคิดไปว่านรกสวรรค์ไม่อาจใช้สิ่งใดมาซื้อได้นอกจาก บาป บุญ ของตัวเองเท่านั้น สวรรค์เปิดรับทุกคนไม่ว่าจะยากดีมีจนแค่ไหน แต่ต้องทำความดีเพื่อเป็นใบเบิกทางให้ตัวเองตอนที่ยังมีชีวิต มันอยู่ที่ใจไม่ใช่เงิน
เราครอบครองสมบัติพัสถานทรัพย์สินเงินทองได้ตราบที่ยังมีลมหายใจ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกถูกตัดขาดจากเราเมื่อสิ้นลม ทั้งหมดนี้เป็นทัศนะคติส่วนตัวของผม ที่มองเห็นแง่มุมเหล่านี้มาจากประสบการณ์ชีวิตของตัวเอง บางคนอาจคิดต่างไปเพราะมุมมองต่างกัน แต่ขอให้มุมมองทั้งหลายส่งเสริมให้ทุกคนเป็นคนดี ไม่สร้างความเดือดร้อนให้สังคมในโลกใบนี้ก็พอครับ
Tag
ธรรมมะ ยามเช้า เตือนใจ สอนใจ การปล่อยวาง กับชีวิต สติ ดีๆ ดับทุกข์ คลายทุกข์ ปลง สบายใจ จรรโลงใจ แนวทางดำเนินชีวิต เวลากับชีวิต ชีวิตที่เหลืออยู่ ทางสงบ
แคปชั่น เตือนสติ เตือนใจ สอนใจ ธรรมะดีๆ